Pierwszymi mieszkańcami dzisiejszej Bułgarii były plemiona trackie. W V wieku p.n.e. zjednoczyły się tworząc Państwo Odrysów. W II wieku uległy jednak Rzymianom. Na zdobytych terenach powstała nowa prowincja imperium: Tracja. Po jego rozpadzie przypadła Cesarstwu Wschodniorzymskiemu ze stolicą w Bizancjum. Gdy w VI i VII wieku Cesarstwo Bizantyjskie było zajęte walkami z Persją nic nie mogło powstrzymać napływu na Półwysep Bałkański Słowian i koczowniczych plemion Protobułgarów znad Wołgi. Obie te grupy wspólnie założyły w VII wieku pierwsze carstwo Bułgarii.
To tyle z historii... Teraz czas na kulturę, folklor i zwyczaje. Dlaczego kocham Bułgarię? już wyjaśniam...
Słowianie nie wierzyli w przeznaczenie w rodzaju antycznego fatum, ale w rozmaite demony, którym należało składać ofiary, aby czuwały nad życiem człowieka i mu pomagały. Czcili Najwyższego Boga ale i demony przeznaczenia oraz wszystkie inne istoty zamieszkujące lasy, łąki, rzeki i ludzkie domostwa. Widać to w czasie wiosennym. Mężczyźni ubrani w tradycyjne maski i kostiumy i przede wszystkim duże dzwonki, odtwarzają dawne tańce. Służą one do odpędzenia złych duchów (nawet z dusz kobiet, dlatego w tym czasie w zespołach folklorystycznych nie spotkamy żeńskich reprezentantek), a także jako prośba do dobrych duchów o pomyślność i obfite zbiory. Efekt jest niesamowity!
Kultura Bułgarii bogata jest w różne przejawy artystycznej działalności. Na szczególną uwagę zasługuje ciekawa i różnorodna muzyka folkowa, znana na świecie od połowy lat 80. i uważana za kulturalną wizytówkę Bułgarii. Najbardziej popularny jest kobiecy śpiew (w tym chóralny) i zespoły weselne. Tradycyjnie muzycy to zazwyczaj Cyganie, ich występy są ekspresyjne i zawierają dużą dawkę spontaniczności. Głównym instrumentem zawsze był flet pasterski (fujarka) zwany kawal. W górach do dziś często spotyka się kobzy. Ponadto w różnych częściach kraju występują instrumenty smyczkowe. W wielu wioskach spotkać można jeszcze śpiewaków, pamiętających ponad sto długich, wielozwrotkowych ludowych pieśni. To nieprawdopodobne, ale prawdziwe!
Wiele zwyczajów zachowało się do dziś. Trifon Zarezan, przypadający na 14 lutego, to stare święto uprawiających winorośl. Przy tej okazji podcina się pędy winnych krzewów i zrasza je winem, by przyniosły obfity plon. 1 marca Bułgarzy obdarowują się nawzajem martenicami. Są to plecionki wykonane z białych i czerwonych nici. Nosi się je by zachować radość i zdrowie w czasie nadchodzącej wiosny. Można je ściągnąć, gdy po raz pierwszy zobaczy się bociana lub jaskółkę. Następnie trzeba schować ją pod kamień. Osobiście uwielbiam ten zwyczaj.
Należy pamiętać, że Bułgarzy odwrotnie interpretują kiwnięcia głową na 'tak' i 'nie'. Jest to związane z legendą o Turkach. Otóż, gdy Turcy najeżdżali na dawnych „Bułgarów”, podstawiając im pionowo nóż pod gardło, zadawali jedno pytanie: Czy przyjmujesz moją wiarę?. Ci w obawie przed utratą życia kręcili odwrotnie głową, wypowiadając się pozytywnie. Od tamtego momentu Bułgarów wyróżnia ten „mały” szczegół. Gesty te są w Bułgarii przyczyną wielu nieporozumień między turystami a miejscowymi.
Bułgarzy szczycą się swoją gościnnością i życzliwością. Każdy, nawet niezapowiedziany gość witany jest z wylewnością i zapraszany do domu. W porze posiłków zaprasza się go do wspólnego stołu; odmowa przyjmowana jest za afront. Gość wedle zwyczaju odwdzięcza się za gościnność ofiarowując po przyjściu kwiaty lub słodycze.
Z wielką przyjemnością wracam do tego kraju. To tam pozostawiłam cząstkę swojego serca…i kto wie, może w przyszłości zostawię tam całe…
Pozdrawiam : )
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz